Sonja Savić je pomjerila granice domaće kinematografije i bila je jedna od najljepših žena na ovim prostorima. Umjetnosti je dala sve, možda čak i previše.
Glumom je profesionalno počela da se bavi sa 16 godina, a već s 21 diplomirala je na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu. Početkom osamdesetih došlo je njeno vrijeme.
Scene u filmu “Una”, koji je nastao po romanu Mome Kapora, a govori o ljubavi između profesora Mišela Babića i njegove studentkinje Une Vojvodić, ne zaboravljaju se. Gola Sonja koja jede trešnje na balkonu i zavodi profesora tokom intervjua mnogima se vječno urezala u pamćenje.
Tokom karijere, zaigrala je u ukupno 50 filmova: “Davitelj protiv davitelja”, “Život je lep”, “Balkanski Špijun”, “Mi nismo anđeli”, “Šećerna vodica” i “Jug-jugoistok” samo su neki od filmova kojima je Sonja udahnula dušu.
Ipak, privatni život Sonje Savić bio je najduži film u kojem se pojavila. Jednom prilikom je izjavila kako se odrekla privatnog života kako bi se posvetila umjetnosti, a već krajem osamdesetih počele su da kruže priče da se Sonja Savić drogira.
Priču je podgrijalo i prijateljstvo s članovima kultne grupe EKV, a pričalo se da je većina umrla od posljedica konzumiranja opojnih sredstava.
Nisam bila srećna što se družim s njima. Bila sam srećna što sam pronašla ljude koji su nesrećni kao ja – izjavila je jednom prilikom Sonja koja se posle rata posvetila radu u Sloveniji.
Upravo se u dokumentarnom filmu o EKV-u Sonja poslednji put pojavila u javnosti.
U augustu 2008. godine kao bomba je odjeknula vijest da je Sonja umrla u 47. godini života. Novine su bile pune naslova o rezultatima obdukcije, o morfijumi i heroinu koji je pronađen u njenoj krvi nakon smrti. Najstrašnija informacija koja je došla do medija bila je ta da je Sonja pronađena mrtva u stanu koji nije imao namještaj.
Sahranjena je u rodnom selu svoga oca, a na sahrani se nije pojavio niko od kolega.
