Žika Milenković i Dušan Poček pojavljuju se zajedno i u filmu “1 na 1” kao nerazdvojni džangrizavi penzioneri koji samo prave probleme. Upravo to je bila posljednja uloga Žike Milenkovića.
Živojina Žiku Milenkovića pamtimo po sporednim ulogama u kultnim ex-Yu filmovima i serijama.
Pojavljivao se u najrazličitijim epizodama, ali njegovo lice uvijek je izazivalo laki smiješak publike – bilo da ga je prepoznala kao ujaka Soću u “Vrućem vetru”, ministra u filmu “Kako sam sistematski uništen od idiota”, ili inspektora u čijoj kancelariji pada čuvena opklada iz filma “Kako je propao rokenrol”.
Široj publici se, doduše, najjače “pali lampica” na pomen Garca u “Srećnim ljudima” i deda Trajka u seriji “Porodično blago”, ali – svi znaju o kome je riječ.
Žika iza sebe ima više od 30 filmova, više od 300 TV emisija (drame i serije) i oko 150 pozorišnih predstava – bio je dio ansambla Beogradskog dramskog pozorišta, a u jednom momentu i upravnik.
Važio je za “narodnog” glumca starog kova, jednostavnog nastupa i humora bliskog “širokim narodnim masama”. Možda su ga baš zato i zaobilazila priznanja, po pravilu rezervisana za one koji “pomjeraju granice”.
Nije imao problem s tim – jednom prilikom je navodno izjavio kako bi i volio da ostane upamćen kao glumac koji u karijeri nije dobio nijednu nagradu.
“Da, mislim da se Žika (ne mogu ga ni sada zvati krštenim imenom jer ga je njime, koliko mi je poznato, malo ko oslovljavao a, potom, u srpskoj pozorišnoj tradiciji uvriježilo se to tepanje, prisvajanje glumaca) upravo tako osjećao a znam da ga je beogradski pozorišni milje u vrijeme mog ulaska u pozorište takvim i smatrao: narodnim glumcem.”
“Razlika je bila samo u tome što se Žika time ponosio a što smo mi taj kvalifikativ upotrebljavali pomalo pežorativno … Žika je svoj privatni nadimak pozajmio svom estradnom liku (“Žika i Živka” u Selu veselom), odatle i rašireno uvjerenje da se sa njim poistovjećuje. Vjerovatno je zato i u pozorištu Milenković doživljavan kao “Žika”, prostodušni srpski seljak, dobrodušni hedonista ali vispreni, lukavi komentator života okolo – naveo je Miloš Lazin, reditelj, dramaturg i glumac.
Milenković je preminuo je 18. marta 2008. godine. Imao je 80 godina.
Neobična slučajnost je da je punih šest godina kasnije, takođe 18. marta, u 82. godini preminuo i Dušan Poček, kojeg su kolege znale kao “doktora”, a mlađa publika kao “sajber penzionera”. Sudbina je baš tako htjela.
