Njih smo voljeli u mnogobrojnim ulogama koje su tumačili. Plakali, smijali se i radovali kada ih ugledamo na malim ekranima u brojnim filmovima i serijama, ali i na daskama koje život znače
Ali kada je sudbina režirala njihove živote, tu uloge nisu mogle da se promijene. Ovo su deset legendarnih glumaca, čije su smrti tragičnije od bilo kakvog filma ili predstave.
Dušan Pekić je bio mladi glumac koji se brzo proslavio tumačeći glavnu ulogu u filmu Srđana Dragojevića “Rane”. Sa svega 15 godina tumačio je čuvenog “Pinkija” i tako ispisao nove stranice historije domaćeg filma i postao prava zvijeezda krajem devedesetih godina. Ipak, poput njegovog junaka u “Ranama”, Pekić je imao kratak bljesak i brutalan kraj u stvarnom životu.
Po završetku filma, želio je da upiše Akademiju i da radi na sebi, kako bi postao veliki glumac. Do toga, nažalost, nikada nije došlo. Pekić je otišao na odsluženje vojnog roka u Kraljevo. U noći između 26. i 27. marta 2000. godine tada 19-godišnji Dušan preminuo je u vojnoj kasarni, a uzrok smrti nikada nije utvrđen.
Jugoslovenska glumica Ena Begović je još tijekom studija dobivala velike uloge na filmu i u serijama. Sreća ju je pratila do 1996. godine kada je izazvala saobraćajnu nesreću u kojoj je stradao biciklista. Bila je osuđena na četiri godina uslovne kazne. Za to vrijeme ona je zatrudnjela i na svijet donijela djevojčicu kojoj je nadjenula ime Lana. Ali smrt ju je zadesila samo 40 dana nakon što je ispunila najveću životnu želju.
Ena je poginula 15. augusta 2000. godine kada je sa suprugom Josipom Radeljakom, njegovim sinom Leom, majkom Terezom Begović i malom Lanom krenula na ručak kod porodičnih prijatelja na Braču. Automobilom je upravljao neiskusni Leo, a u jednom trenutku se zakačio za kamen i razbio maglenku, zbog čega je Josip insistirao da preuzme volan. Obojica su izašli iz automobila koji je počeo nekontrolirano da klizi unazad, džip je završio u provaliji. S povredama iz nesreće su izašli Tereza, Lana, Josip i Leo, dok je Ena ispala iz automobila i zadobila povrede glave zbog koje je ubrzo preminula. Nakon tragedije je uslijedilo suđenje koje je trajalo sedam godina. Leo Radeljak je oslobođen krivice, a za nesreću je okrivljen neispravan mjenjač na džipu. Cijela serija automobila je povučena iz prodaje. Na dan smrt Ena Begović imala je 40 godina.
Aleksandra Gavrića mnogi pamte po ulozi u filmu “Marš na Drinu” kao kapetana Kostu Hadživukovića, ali on je glumio u brojnim talijanskim i njemačkim akcionim filmovima tog doba. Posljednja uloga bila mu je u filmu “Paja i Jare”, gdje je igrao direktora kombinata, a samo nekoliko mjeseci nakon snimanja nastradao je u saobraćajnoj nesreći kod Inđije. Ljekari koji su tog 6. decembra 1972. godine došli na lice mjesta zatekli su stravičnu scenu, a Aleksandar je preminuo u 40. godini života. Do saobraćajne nesreće je došlo usred klizavog kolovoza.
Dragan Maksimović poznatiji kao Maksa proslavio se brojnim ulogama u karijeri koja je bila duga pune tri decenije. Njega su 2001. godine ispred nekadašnjeg restorana “Beli grad” pretukli huligani, naočigled prolaznika. Po riječima prijatelja koji su ga posjećivali u bolnici pretučen je jer su huligani mislili da je Rom. Tačnije pretukla ga je grupa skinheda, navijača fudbalskog kluba “Rad”, revoltirana zbog gubitka meča sa “Obilićem”. On u tom trenutku nije želio da se obračunava s navijačima jer je imao operirano oko zbog katarakte. Imao je prelom butne kosti i karlice, ali zbog lošeg zdravstvenog stanja ljekari nisu mogli da ga operišu. Čitav događaj i njegova smrt nisu bili predmet medijske pažnje, niti je bilo ikakvih reakcija. Nešto više od dva mjeseca kasnije, tačnije 4. februara 2001. godine preminuo je od embolije. Dok je boravio u postelji nije želio surađivati s policijom i bilo što govori o napadu, već je tražio da se ti mladi huligani ne gone krivično.
Preminuo je u 52. godini života. Glumio je i u filmovima “Petrijin venac”, “Šmeker”, “Vreme čuda”, “Poslednji krug u Monci”, “Rane”, “Pad Italije”, “Nož”, “Mi nismo anđeli”, “Crni bombarder”, “Stršljen”, “Lepa sela, lepo gore”.
Milenko Zablaćanski bio je legendarni glumac koji je svojom glumom osvajao gledaoce u brojnim serijama, predstavama i filmovima. Ali 5. januara 2008. godine dok se kretao ka Užicu došlo je do saobraćajne nesreće kada je vozač iz suprotnog smjera uletio u njegovu traku. Uslijed sudara, Zablaćanski je zadobio teške povrede glave i smješten je u Užičku bolnicu u nesvjesnom stanju. Petar Šišović, stomatolog iz Užica koji je udario u vozilo u kom se kretao glumac, izjavio da je udario u automobil Zablaćanskog kako bi izbjegao automobil koji je iz suprotnog smjera išao na njega. Pošto mu se zdravstveno stanje nije poboljšalo i nije se budio iz kome, Milenko Zablaćanski je nekoliko dana kasnije helikopterom prebačen na liječenje na Vojnomedicinsku akademiju u Beogradu gdje je preminuo 22. januara. Sahranjen je 25. januara 2008. u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.
Šišović je osumnjičen pred Opštinskim sudom u Čajetini za teško krivično djelo protiv sigurnosti javnog saobraćaja sa smrtnim ishodom, za koje je određena kazna od jedne do osam godina zatvora. Ipak, 28. januara 2009. sudsko vijeće osudilo ga je na minimalnu zatvorsku kaznu od godinu zatvora. Također, dosuđena mu je zabrana upravljanja motornim vozilom u trajanju od 12 mjeseci od dana pravosnažnosti presude. Publika je nakon Milenkove smrti imala prilike da ga posthumno vidi u seriji “Bela lađa”. Život je izgubio u 53. godini.
Sonja Savić jedan od najomiljenijih glumica svih vremena poznata po svom promuklom glasu i ulogama u uspješnim jugoslavenskim filmovima ‘80-ih godina. Mnogi pamte njene uloge u filmovima “Živeti kao sav normalan svet”, “Una”, “Šećerna vodica”, “Davitelj protiv davitelja”, “Balkaski špijun”. Otvoreno je pričala da konzumira marihuanu, ali je nažalost bila uvučena u mnogi gori pakao droga.
Sonja je 23. septembra 2008. godine pronađena mrtva u svom stanu u Beogradu. Uzrok smrti koji je utvrđen obdukcijom jeste prevelika doza heroina i morfijuma. Sahranjena je u rodnoj Donjoj Grbavici i imala je 47. godina.
Davora Dujmovića najviše pamtimo po ulozi Perhana u filmu “Dom za vešanje”, ali i po ulogama u “Top listi nadrealista”. Kada je bio dječak, u obližnji restoran, gdje je svratio na sok, došli su i Emir Kusturica i njegov asistent. Asistent je pitao Davorovog oca da li može da sudjeluje u audiciji za film “Otac na službenom putu”. On je pristao i na probnom snimanju se pokazalo da je savršen za ulogu. Poslije filma “Otac na službenom putu” odlučio je da upiše filmsku akademiju. Nije mu uspjelo i kasnije više nije ni pokušavao. S nepunih 18 godina Davor je postao glavni glumac u sljedećem filmu Emira Kusturice “Dom za vešanje”, poslije kog je proglašen za jednog od pet najboljih glumaca u Europi. Ali je početkom devedesetih došao u dodir s heroinom. Nekoliko puta je pokušao da se liječi, ali bezuspješno. U tom periodu je izjavio:
– Ono što donosi heroin ne bih poželio ni najgorem neprijatelju. U početku je bilo “ja sam mal’ pa sam radoznal'”, ali radoznalost se u ovom slučaju plaća zavisnošću.
Rat je Davora zatekao u Sarajevu, odakle odlazi u Beograd. U tom periodu snimio je još nekoliko filmova, od kojih je najpoznatiji “Underground”. Tog 31. maja 1999. godine Davor je izvršio samoubojstvo vješanjem u Novom Mestu u Sloveniji. Imao je 30 godina.
Bekim Fehmiju najveći jugosloveneski glumac svih vremena. Mnogi su govorili da je bio veliki glumac i veliki čovjek, velika spona između Srba i Albanaca. Na listi njegovih bioskopskih i televizijskih uloga nalazi se preko 45 naslova. Često je igrao u europskim produkcijama, naročito u Italiji, a oprobao se i u američkoj kinematografiji. Fehmiju se povukao iz javnog života krajem 80-ih godina zbog loše situacije u zemlji. Objavio je svoju knjigu uspomena “Blistavo i strašno” 2001. godine. Svoj život okončao je tragično 15. juna 2010. godine u Beogradu, kada je iz pištolja koji se vodio na njegovo ime pucao sebi u usta. Fehmiju je sam odlučio o svom kraju.
Posljednjih mjeseci nije se dobro osjećao. A kao sjajan glumac smatrao je da je završio i umjetničku karijeru. Porodici je napisao da ih voli i zamolio za tišinu, bez oglašavanja. Sahranjen je u 74. godini.
Predrag Laković bio je jedan od najpoznatijih jugoslovenskih glumaca, ali kao što je bio na filmskim rolama povučen, takav je bio i privatno. Bio je veliki boem, individualac, samotnjak, povučeni sanjar, zamišljeni pecaroš s Mrtve Tise. Udavio se upravo na Tisi kod Čuruga, gdje je imao vikendicu na Bisernom Ostrvu, na kojoj je provodio mnogo vremena. Njegovo tijelo pronašli su lokalni alasi, a tada su se mogle čuti priče da je u smrt otišao samovoljno. Bio je stariji od svog brata blizanca Dragana Lakovića 5 minuta i lakši 2 kilograma, jedva je preživio, ali je nadživio brata. Uloge kao što su ujka Kosta u “Boljem životu”, kao i na stotine drugih obilježile su njegovoj karijeru.
Nastradao je u 68. godini života.
Slobodan Đurić bio je najomiljeniji jugoslovenskih glumac. Tragično je izgubio život 22. decembra 1976. godine, vraćajući se s priredbe u zemunskoj kasarni povodom Dana armije. Imao je 32 godine. S njim u kolima bio je i ton majstor Dragoslav Tošić, koji je također poginuo vozeći kroz neosvijetljenu ulicu, probili su bankinu i sletjeli u provaliju. Mala je utjeha što je pet godina kasnije, Vrhovni sud Srbije donio presudu kojom su za smrt dvojice ljudi proglašeni krivim Grad Beograd i “Beogradput”. Mnogi ga pamte po ulogama u seriji “Više od igre”, “Izvinjavamo se, mnogo se izvinjavamo” kao i u mnogim pozorišnim predstavama.
